Zee en zand zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, zo ook in dit blog. In het begin van het nieuwe jaar was ik met Loes aan zee. Op de altijd terugkerende vraag "Wat zullen we gaan fotograferen?" besloten we zand het onderwerp te laten zijn. Loes had die week al een keer zandstructuren geprobeerd en dat zouden we nu samen ook gaan doen.
Helaas dachten de weergoden er anders over.
Aangekomen op een geschikte plek pakten donkere wolken zich samen en besloten wij ons heil te zoeken in een strandtent, die we doornat bereikten.
Zandstructuren vallen echt niet mee, weet ik nu. Het weer bleef wisselvallig en dat leverde mooie luchten op. Om die vast te kunnen leggen focuste ik me op het helmgras, wat ook mooi kan zijn.
Als zon begint te zakken staan we klaar aan de vloedlijn. Het is altijd afwachten of en hoe rood de lucht zal kleuren.
We hebben geluk en blijven tot het laatste sprankje licht verdwijnt, spelen met zee en lucht.
De volgende dag begon stralend. Het licht was eigenlijk al meteen te hard, maar daardoor was er wel leuke blingbling.
Door de storm van een paar dagen eerder lag er die ochtend heel wat moois op de vloedlijn.
Dan volgt het spel met de golven: komt de volgende golf ver genoeg, te hard of juist te zacht?
Daarna is het voor mij tijd om weer terug te keren naar de zandgronden van thuis.
Geen zee, wel zand ;-) en eindelijk weer eens een blogje.
